3 nejasna uvoda za 3 treperava plava svjetla

Čitajte poeziju Áste Fanney Sigurðardóttir objavljenu u antologiji Svjetlucaju ledene perle u prijevodu Darije Lazić. Antologija je objavljena u sklopu ovogodišnje Revije malih književnosti: Island.

3 nejasna uvoda za 3 treperava plava svjetla

UVOD U PRVI TREPTAJ
na avionu od papira su poruke
i još poruka
 i u zraku
 prije no što se sudari sa zidom
 mi smo živi
 dok su poruke na putu
 postojimo
samo te 2 sekunde u letu
prije pada
 dovoljne su da
 udahnemo
 i
 izdahnemo
 i usišemo čitav svijet
kroz oči
do želuca

ondje se skupljaju slike
oblažu sluznicu
utiskuju se pod kožu

PLAVA SVJETLOST (PRVI TREPTAJ)
jarki labudovi pokapaju potkove
vjetronogih

slijede sanak
do jezera velikog buđenja

vjeđe se zalediše
i naćuliše uši
vodenduh pjeva uz ugodan vonj
sirena na rubu vidnog polja
pjeskar prosipa

svjetlucaju ledene perle
na santi snova

mileći slatko
poput mucica svile
vatra ulazi pod kožu
zaustavlja se u središtu

pupak i riblja koža
uže fitilj

pod kišobranom
projiciraju se slike

                       UVOD U DRUGI TREPTAJ

                       oklijevam promrzlih ruku u vrućoj udolini
                         ushićena ravnoteža peče
                                              na pola stuba
                                              ne sjećam se
                                              jesam li na putu gore
                                              ili dolje

                       od gotovo simetrično razderane plahte
                         nastala je zastava
                       gledali smo kako dijeli dim
                         svatko sa svoje strane
                   osjetljive pojave
                       nose imena u dijelovima
                         i strpljenje koje je potrebno
                         da bi se složila slova
                                              dovoljno je
                                              da se uspori sve
                                              kretanje

PLAVA SVJETLOST (DRUGI TREPTAJ)

rzanje u daljini

plivaćim kožicama labud polarizira mokri pijesak

tutnje udarci kopita
pucketanje, plamen i plava svjetlost

naborani plesni podij živahne zabave
gotovo prekriva jezero

šumska njorka
leti skrivenih nogu

jeste li vidjeli sirene
da
rone tražeći digitalnu valutu
rekao je vampir
on i njorka tiho ržu

oboje trepću očima
dok plešu na crti
što razdvaja
običnog čovjeka
i čudne ptice

kako bi stigao do grada
trebaš se uspeti na ovaj zid
s naknadom za prijevoz
tako su se smijali rzali
podizali se uvis
polako mašući krilima

                  UVOD U TREĆI TREPTAJ

                  imam pijesak u džepu
                  imam pijesak u užini
                  imam razliku između zrnaca pijeska i papra u užini
                  kožnocrni pijesak i kožnocrni papar
                  jesu li pustinje tisućdijelne zbirke?
                  jesu li pješčanici to isto?

                  leži li prokletstvo nad jednosmjernicama?
                  nad žilama kucavicama što nemaju kraja
                   i nalaze se posljednje u krugu?

                  pješčani sat može se okrenuti
                  no pijesak će uvijek jednako teći

                      kakvo me to pogrešno razmišljanje
                      navodi da jedem pijesak?
                       opet i opet?
                       je li um magnet?
                       a srce čelik?
                       a sve je ostalo pijesak
                                 pijesak
                                    pijesak

                  [Osim toga:
                  – nikad nisam vidjela beznadnu biljku
                  – planine ne trebaju korijenje da
                   bi se othrvale olujama
                  – dob je nevažna za (gotovo) sve
                  – duh ne poznaje granice]

PLAVA SVJETLOST (TREĆI TREPTAJ)

paprenokožnati ljudi
i zidovi cure

propinje se avionski pastuh
paprena zastava
kameni zidovi cure

ventilator
upuhuje zrak
u unutrašnje oluje

crveni automobili na napuhavanje
i čađa stvara opnu
krajolik što skriva

nesigurne oči usmjerene su na otvoren krovni prozor

(kad je izvor požara na najnižem katu izlaz je samo
jedan)

a san pomaže mjeračima vremena
pod pokrivačem od pepela
u tamničkom sanduku
ugljen je
još vruć
tali pijesak u staklo,
namreškano i vidi
duboka noć a ranoranilac se budi

         često tako biva
         pod pritiskom
         sav ugljen pretvori se u dragocjenosti
         u trenutku
         a krunsko se staklo rasprsne od kukurikanja

Pjesnikinja, multidisciplinarna umjetnica i glazbenica Ásta Fanney Sigurðardóttir diplomirala je likovnu umjetnost na Islandskoj umjetničkoj akademiji i izlagala je na brojnim samostalnim i skupnim izložbama. Njezina prva knjiga poezije objavljena je 2012. godine i od tada nastupa u inozemstvu. Dobitnica je nagrade za poeziju Ljóðstafur Jóns úr Vör 2017. i nominirana je za međunarodnu nagradu Bernard Heidsieck u Pompidouu 2021. Dosad je objavila 4 knjige u rasponu od eksperimentalne avangarde do dnevnika snova. Među medijima koje koristi su tekst, crteži, video, zvučna umjetnost, instalacije, filmovi i performansi s fokusom na fenomene vezane uz riječ i jezik.