Pustinja i drugi ne-vremeni ogledi

Oslanjajući se na svoja pjesnička, prevoditeljska, glazbena, misaona, putnička i ina iskustva, autor propituje taj odnos onkraj svakog filozofijskog, religijskog i ideologijskog okvira; riječ je o pokušaju ponovnog uspostavljanja određene elementarnosti, o rekonstrukciji koja ne zapada u naivnost niti se utječe pomodnosti. Pronalazeći ono osovinsko u rasutom i naoko nepovezano, nad-vremensko u onome što je vremenom skriveno, Pustinja i drugi ne-vremeni ogledi donosi svojevrsnu katarzu; rukopis Dinka Telećana je od onih, danas vrlo rijetkih, koji u pisanju zaista oživotvoruju umjetnost, i to totalnu, sintetičnu i sinestezičnu, koja ujedno raščlanjuje i sažima, zadire u potankosti i panoramski rasprostire, ne opisuje nego daje osjetiti, zavodi nas sanjarskim vrludanjem pa iznenađuje drskim, ratobornim ili otrežnjujućim bljeskovima.