Krv i poljupci

...Milorad Stojević ispisuje čudesan međužanrovski konglomerat. Dosad poznat po eksperimentalnim proznim strategijama, u kojima su guštali, recimo to bez krzmanja, tek učeniji čitatelji, autorov friški romaneskni konstrukt radikalan je zaokret i doima se intrigantnom i vještom sabotažom njegovih ranijih »poetika«. Sabotaža se, naime, sastoji u tome što je sada posrijedi čitljiv i prohodan roman rasterećen od pripovjednih križaljki i modelskih rebusa. Priča je to o profesionalnom ubojici Carlu Santiniju, čovjeku čiji su razmrvljeni identiteti u vlasti ravnodušnosti, duši u nevolji koja se našla pred izazovom ljubavi. Iako je, u prvome redu, riječ o napetom krimiću, autor se, čini se, ni pod koju cijenu ne zadovoljava tipom »linearne« mašte, boljkom na koju nisu imuni ni najveći majstori toga žanra, nego unutarnje egzistencije svoga junaka motri iz raznih i posve nepredvidljivih rakursa, odan jedino i samo vlastitom nagonu za literarnom vjerodostojnošću.