Dinko Telećan više je puta odlazio u Aziju, i svaki se put vraćao ovamo, u naš kutak svijeta, da razmišlja i iščitava što je zabilježio na tim putovanjima koja za njega nisu predstavljala izlet u nepoznato, nego povratak u poznato, ali ono poznato koje je prejako, preintenzitvno, prebolno, ponekad i presmiješno – jer ga osjećamo dijelom sebe.
Ovaj punokrvni književni putopis čita se kao obračun s turističkim vodičima, polemika s književnim veličinama, učenje o skrivenim istinama i promišljanje iskonskih znanja. Nakon prve putopisne knjige Lotos, prah i mak, Telećan širi horizont azijskog putovanja te njegovi tekstovi britko, u razvedenom ritmu suite, ovaj put sežu preko Nepala svedo Kine.
U najboljoj maniri velikih književnika poput Michauxa ili Moravije, Telećan nam otkriva azijski pejsaž unutra i izvana; unutra kad piše o Aziji kakva jest, a istovremeno i neskriveno o svojim dojmovima i impulsima u toj fascinantnoj interakciji čovjeka i kontinenta; izvana kad piše o posljedicama površ(i)n(sk)og pristupa najvećem kontinentu i o blještavilu monumentalnosti koje se u tropskim vrućinama i himalajskim mrazovima ocrtava na obzoru vječnosti.
